Interreg is een Europese subsidieregeling voor ruimtelijke en regionale ontwikkeling; de officiële naam van het programma is Europese Territoriale Samenwerking. Het programma is in 1990 opgericht om samenwerking tussen regio’s binnen Europa te verbeteren. De financiering van Interreg komt grotendeels vanuit het EUROPEES FONDS VOOR REGIONALE ONTWIKKELING (EFRO); daarnaast is er sprake van rijkscofinanciering. Binnen Interreg wordt onderscheid gemaakt tussen 4 soorten programma’s.

Grensoverschrijdend

De grensoverschrijdende programma’s liggen langs landsgrenzen. Formeel heet dit onderdeel Interreg A. Voor Nederland gaat het om de programma’s Duitsland-Nederland, Vlaanderen-Nederland en Duitsland-België-Nederland ‘Euregio Maas-Rijn’. Bij deze programma’s moeten er minstens twee samenwerkingspartners uit verschillende landen zijn.

Transnationaal

In de transnationale programma’s werken meerdere landen samen. Formeel heet dit onderdeel Interreg B. Voor Nederland gaat het om de programma’s North West Europe en North Sea Region. Bij deze programma’s moeten er minstens drie samenwerkingspartners uit verschillende landen zijn. Bij beide programma’s kunnen organisaties uit heel Nederland meedoen.

Interregionaal

De interregionale programma’s, formeel Interreg C, zijn Europabreed. De programma’s zijn gericht op het verbeteren en afstemmen van regionaal beleid en vooral bedoeld voor overheden.

Buiten Europees continent

Een laatste onderdeel, Interreg D, is gericht op de integratie van gebieden die niet tot het Europese continent behoren (formeel ‘ultraperifere gebieden’). Daarbij gaat het om enkele Spaanse en Portugese eilanden en Franse overzeese gebiedsdelen.

Thema’s

De belangrijkste subsidiabele onderwerpen zijn innovatie en thema’s die aansluiten op de Europese Green Deal. Dit zijn bijvoorbeeld klimaatadaptatie, energietransitie, circulaire economie en watermanagement. Voor een transnationaal project moet het onderwerp moet het onderwerp voor alle betrokken landen relevant zijn.